De liefde van God leefde onder het hart van de Maagd Maria, de Moeder Gods, de Theotokos. Na deze grote eer is het ondenkbaar dat de verrezen Jezus Christus, de Heer van het leven en de dood, de Gever van de verrijzenis aan de doden, Zijn lieve moeder ook maar een ogenblik zou vergeten en geen zorg zou dragen voor haar overgang naar het eeuwige leven.
Ons volk vereert Moeder Gods zingend en schrijvend, in zegenende woorden, belichaamd in liederen die nauw aan het hart liggen. Onze volk heeft tedere verhalen geschreven over de schoonheid, zuiverheid, grootheid en moederschap van Moeder Gods. Zij is het voorbeeld van een perfecte moeder die haar Zoon liefheeft en ook geruisloos de pijn, die haar Zoon heeft geleden, droeg. Na zo een eer is het onmogelijk te denken dat de verrezen Christus, de Heer van leven en dood, de Verrijzenis der doden, Zijn lieve Moeder een seconde zou vergeten en niet zou zorgen voor haar overgang naar de eeuwigheid.
De zegening van de druiven symboliseert het goede vrucht dat ontstaat wanneer we in verbinding staan met Christus, zoals de druiven goed blijven die blijven hangen aan de takken.
